a.C.
Encyklopedia PWN
historiografia
pisarstwo historyczne, nagromadzone teksty dotyczące przeszłości, nauka historyczna.
[gr. historía ‘badanie’, ‘informacja’, ‘opowiadanie’, gráphō ‘piszę’],
mat. liczby postaci z = a + bi, gdzie a oraz b są liczbami rzeczywistymi, nazywanymi odpowiednio częścią rzeczywistą oraz częścią urojoną z, oznaczanymi a = Re z, b = Im z, a i — jednostką urojoną, tzn. liczbą, która ma własność i2 = 
;
;
stosowane od XIX w. określenie dziedzin twórczości artystycznej percypowanych wzrokowo, obejmujące architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę, rzemiosło artystyczne.
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
