S
Encyklopedia PWN
litera alfabetu pol. (i łac.), pochodząca poprzez gr. σ (sigma) od fenickiej (północno-zachodnio-semickiej) litery šîn; oznacza spirant (spółgłoskę szczelinową) przednio-językowo-zębowy, bezdźwięczny, twardy.
symbol w nazwach związków enancjomerycznych określający rozmieszczenie atomów (grup atomów) wokół centrum chiralności w ich cząsteczce, czyli tzw. konfigurację absolutną;