Rzeźba
Encyklopedia PWN
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
ogół form powierzchni Ziemi ukształtowanych w wyniku procesów geologicznych;
dziedzina sztuki japońskiej. Jako odrębna dziedzina sztuk plast. pojawiła się w Japonii w końcu XIX w.;
rzeźba wysokogórska o przeważających formach glacjalnych, które powstawały i powstają na zlodowaconych obszarach górskich wskutek przeobrażenia przez lodowiec starszych form preglacjalnych (np. dolin rzecznych)
ukształtowanie powierzchni terenu powstałe w wyniku niszczącej i akumulacyjnej działalności lodowców oraz wód lodowcowych
termin określający twórczość rzeźbiarską kręgu Transawangardy na początku lat 80. XX w.;
