Obrona-Sokratesa
Encyklopedia PWN
filozof grecki, jeden z najsłynniejszych w całych dziejach filozofii.
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
historyk grecki, Ateńczyk.
apologia
ustna lub pisemna obrona osoby, sprawy, idei, zawierająca ich pochwałę oraz odparcie zarzutów przeciwników;
[gr., ‘mowa obrończa’],
filozof grecki ze szkoły cyników.
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],