M Bałtyckiego
Encyklopedia PWN
Rada Państw Morza Bałtyckiego (RPMB), ang. Council of the Baltic Sea States,
regionalne forum współpracy i koordynacji o niesformalizowanej strukturze, z siedzibą w Sztokholmie;
Bałtyckie, Morze, Bałtyk, duń. Østersøen, est. Läänemeri, fiń. Itämeri, lit. Baltijos jūra, łot. Baltijas jūŗa, niem. Ostsee, ros. Bałtịjskoje mọrie, szwedz. Ostersjön, ang. Baltic Sea,
śródlądowe, półzamknięte morze epikontynentalne Oceanu Atlantyckiego, leżące w Europie Północnej między Półwyspem Skandynawskim a środkową i wschodnią częścią lądu europejskiego.
bałtycka tarcza, dawniej Fennoskandia,
geol. wydźwignięta część krystalicznego podłoża prekambryjskiej platformy wschodnioeur., obejmująca Płw. Kolski, Karelię, Finlandię, Szwecję i południową Norwegię.
koncepcja porozumienia państw nadbałtyckich (od Polski po Finlandię) po I wojnie świat.;
region fizycznogeogr., położony na południe i wschód od Morza Bałtyckiego, w Niemczech, Polsce, Rosji, na Litwie, Białorusi, Łotwie i w Estonii, podzielony na 2 podprowincje fizycznogeogr.: pojezierza Południowobałtyckie i Wschodniobałtyckie, których granicę wyznacza w przybliżeniu dolina Pasłęki w północno-wschodniej Polsce.
Białomorsko-Bałtycki, Kanał, Biełomọrsko-Bałtịjskij kanạł,
kanał żeglowny w Rosji (Karelia); łączy Morze Białe (k. Biełomorska) z jeziorem Onega (k. osiedla Powieniec), pośrednio, poprzez Wołżańsko-Bałtycką Drogę Wodną, także z Morzem Bałtyckim i dorzeczem Wołgi;
