I Korpus Polski
Encyklopedia PWN
Polski Korpus Przesposobienia i Rozmieszczenia (PKPiR), ang. Polish Resettlement Corps,
formacja ochotnicza, utworzona VIII–IX 1946 przez władze brytyjskie dla żołnierzy demobilizowanych PSZ na Zachodzie podległych władzom RP na uchodźstwie.
Polski Korpus Posiłkowy (PKP),
nazwa nadana na mocy dekretu cesarza austr. 20 IX 1916 Legionom Polskim w związku z pozorną zmianą ich statusu prawnego;
związek organizacyjny i taktyczno-operacyjny PSZ na Zachodzie utworzony 21 VII 1943 na podstawie decyzji Naczelnego Wodza generała W. Sikorskiego (wydanej w czerwcu) z większości jednostek Armii Polskiej na Wschodzie 1942–44;
Pierwszy Korpus Polski (PKP),
związek taktyczny PSZ na Zachodzie (w Wielkiej Brytanii), utworzony na mocy rozkazu Naczelnego Wodza W. Sikorskiego z dnia 28 IX 1940;
formacje wojskowe tworzone zarówno po stronie państw centralnych (Austro-Węgry i Niemcy), jak i koalicji (głównie Rosja, Francja), jako wyraz dążenia do odzyskania niepodległości przez walkę zbrojną.
