Beskidzie Śląskim
Encyklopedia PWN
Beskid Śląski, czes. Slezské Beskydy,
zachodnia część Beskidów Zachodnich, w Polsce, Czechach i na Słowacji, położona między doliną Olzy i Przełęczą Jabłonkowską na zachodzie a Kotliną Żywiecką i Bramą Wilkowicką na wschodzie;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
woj. w południowej Polsce;
północno-zachodnia część Beskidów Zachodnich, między Bramą Wilkowicką na zachodzie a przełomową doliną Skawy na wschodzie;
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
miasto w województwie śląskim, na pograniczu Pogórza Śląskiego z Beskidem Śląskim i Beskidem Małym, nad Białą; pow. grodzki, siedziba pow. bielskiego.
