Bebop

Encyklopedia PWN

bebop
[bi: pop; ang.],
rebop, bop,
pierwszy styl nowoczesnego jazzu, jaki wykształcił się w 1. połowie lat 40. w paru lokalach i klubach Nowego Jorku, zwłaszcza w Minton’s Playhouse w Harlemie, gdzie spotykali się główni twórcy nowego stylu: D. Gillespie, Ch. Christian, T. Monk, a nieco później Ch. Parker.
modern jazz
[mọdə:rn dżäz; ang.],
jazz nowoczesny,
kierunek w jazzie związany z różnymi stylami: bebopem, cool jazzem, hard bopem, progressive jazzem, współczesnym swingiem i jazzem eksperymentalnym;
Clarke
[kla:rk]
Kenny, właśc. Kenneth Spearman, zw. Klook, Salaam, ur. 9 I 1914, Pittsburgh (stan Pensylwania), zm. 26 I 1985, Paryż,
amerykański perkusista jazzowy;
cool jazz
[ku:l dżäz; ang., ‘chłodny jazz’],
kierunek jazzu nowoczesnego, alternatywny do bebopu, zapoczątkowany nagraniem Early Autumn przez orkiestrę W. Hermana z solem tenorowym S. Getza (1948) oraz nagraniami nonetu M. Davisa The Birth of the Cool;
Getz
[gə:ts]
Stan (Stanley) Wymowa, ur. 2 II 1927, Filadelfia, zm. 6 VI 1991, Malibu k. Los Angeles,
amer. saksofonista jazzowy (saksofon tenorowy);
jam session
[dżäm seszn; ang.] Wymowa,
spotkanie muzyków jazzowych w celu wspólnej improwizacji;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia