Bebop
Encyklopedia PWN
pierwszy styl nowoczesnego jazzu, jaki wykształcił się w 1. połowie lat 40. w paru lokalach i klubach Nowego Jorku, zwłaszcza w Minton’s Playhouse w Harlemie, gdzie spotykali się główni twórcy nowego stylu: D. Gillespie, Ch. Christian, T. Monk, a nieco później Ch. Parker.
kierunek w jazzie związany z różnymi stylami: bebopem, cool jazzem, hard bopem, progressive jazzem, współczesnym swingiem i jazzem eksperymentalnym;
Clarke
amerykański perkusista jazzowy;
[kla:rk]
Kenny, właśc. Kenneth Spearman, zw. Klook, Salaam, ur. 9 I 1914, Pittsburgh (stan Pensylwania), zm. 26 I 1985, Paryż,
cool jazz
kierunek jazzu nowoczesnego, alternatywny do bebopu, zapoczątkowany nagraniem Early Autumn przez orkiestrę W. Hermana z solem tenorowym S. Getza (1948) oraz nagraniami nonetu M. Davisa The Birth of the Cool;
[ku:l dżäz; ang., ‘chłodny jazz’],
amer. saksofonista jazzowy (saksofon tenorowy);
jam session
spotkanie muzyków jazzowych w celu wspólnej improwizacji;
[dżäm seszn; ang.] ,